Baslarken
Yazane’yi ilk ziyaretimde, hemen gozume elinde gazeteleri ile kosan, o guzel cocugun resmi cekti. Yuzunde ufak bir umut, elindekileri paylasma sevinci...
Iste o haliyle, dunyanin dondugunu bize haykiriken, bizlerin de dunyanin dondugunun farkina varmamizi sagladiginda, yuzundeki sevinci cok iyi tahmin edebiliyorum. Evine donerken kazandigi kuruslari sayarken hayal edebiliyorum, kafasini yastiga koydugunda hepimizden daha rahat uyuduguna emin olabiliyorum.
Insan gariptir, garipligini anlamaya calisacak kadar da garipliginin farkindadir da. Ama unutur, unutmayi daglardan alip insana veren Tanri’nin bir lutfu sayip sesini cikarmaz. Alisir buna, belki yapacagi baska birsey de yoktur. Sesini cikardiginda isyankar sayilmamak icin geri adam atar, korkuyu hisseder ama bunu icine atar, icinde biriktirir. Bu, onda agarlik yaptikca sasirir, dona kalir, sendeler…
Bizleri en cok buyuk olaylarin degistirdigini, karakterimizi belirledigini dusunuyorsaniz, yanildiginizi hemen soylebilirim.
Bizleri, kucuk kucuk birikenler belirliyor, yonlendiriyor. Bizlerin farketmedikleri, et ve kemikten geri kalanlari bir gemi gibi calkaliyor, acimadan icinde bogabiliyor. Bunun farkinda olanlar, var gucleri ile yuzmeye, bir kiyi bulmaya, ara sira hava almaya calisiyor.
Bilmem, herseyi bildigimden degil, anlama cabamda sizlerinde benimle; dunyanin dondugunu, biriktirdiklerimizi, kucuk ayrintilarimizi farketmenizi rica edecegim.
Etkilenimlerimi, etkilediklerimi, etrafimda donen dunyadan, ayritilarimdan bahsedip dunyayi bir daha kesfederken, nerden kurtarmaya baslayacagimizdan bahsedecegim. Ufak bir cocugun dunyayi degistirmek icin elindeki gazeteler ile kosusturmasini, kelimler ile yapmaya calisacagim.
Aranizda katilip ayni sayfalarda bile olabilmek bu kadar mutluluk veriyorken, gelecek gunleri iple cektigimi bilmenizi isterim.
Hosbulduk…
Fatti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder